Kim jesteśmy

Pomysł na fundację zrodził się z mojej obserwacji mieszkanek wsi. Towarzyszenie im w różnorodnych inicjatywach i życiowych sytuacjach rozbudziło chęć działania na rzecz ich promocji i rozwoju. Zapragnęłam opowiedzieć światu, kim są, jak żyją, co robią. Pokazać je prawdziwie – ich piękno, energię, mądrość, determinację i odwagę. I to, jak budują życie na wsi. Dlatego tu jestem – w miejscu i wśród osób, które podobnie jak ja tę wyjątkowość zauważają i doceniają. Udzielam pomocy, łączę, zrzeszam. Moje działania wynikają z miłości i troski o każdą kobietę. Wierzę, że podejmowane przez nas inicjatywy zaowocują zmianą krzywdzących stereotypów i mentalności wielu środowisk.

Działam na rzecz swojej lokalnej społeczności. To moja pasja i misja. Jestem prezeską Stowarzyszenia Kobiety Kwiaty Kociewia – kobiecej organizacji zrzeszającej 160 kobiet. W latach 90-tych zostałam najmłodszą sołtyską w Polsce. Nauczyłam się wprowadzać zmiany na wsi. Poznałam sytuację osobistą i zawodową wielu kobiet wiejskich. Koordynuję liczne projekty, realizuję warsztaty (wokal, joga, zumba, kabaret, informatyka, fotografia, samoobrona, asertywność, carving, florystyka, haft). Wszystkie moje inicjatywy są skierowane do kobiet wiejskich, które potrzebują wzmocnić swoje sprawstwo, ukierunkować rozwój w sferze osobistej i wspólnotowej.

Kocham moją małą ojczyznę – Maniowy. Tu znajduję motywację do rozwoju pasji. Jestem folklorystką, menadżerką kultury. Pomagam kobietom, które w różny sposób troszczą się o zachowanie obyczajów, wskrzeszają ludowe motywy, upowszechniają regionalną kulturę. Jako badaczka lokalnej tradycji, animatorka społeczna i członkini Koła Gospodyń Wiejskich szukam osób, dzięki którym spuścizna przodków znajdzie stałe miejsce we współczesnej sztuce i będzie zachowana. Kocham dźwięk podhalańskich instrumentów pasterskich. Gram na skrzypcach i flecie poprzecznym. Należę do orkiestry dętej, a w roli pedagoga spełniam się prowadząc regionalne zespoły: Mali Maniowianie oraz Lubań. Krzewię wśród młodych miłość do zwyczajów i dziedzictwa przodków.

Moje zainteresowania koncentrują się wokół problematyki poziomu życia osób mieszkających na wsi. Dostrzegam potrzebę zmian ekonomicznych i społecznych, które wpłyną na poprawę jakości życia na obszarach wiejskich (koncepcja smart villages). Uczestniczę w różnego rodzaju projektach, które mają realny wpływ na te zmiany (jestem profesorem w Instytucie Rozwoju Wsi i Rolnictwa Polskiej Akademii Nauk, kierownikiem Zakładu Ekonomii Wsi, sekretarzem Rady Naukowej IRWiR PAN). Ze światem kultury wiejskiej wiążą mnie nie tylko naukowe funkcje. Z zamiłowania jestem folklorystą. Przez ponad dwadzieścia lat byłem instruktorem i choreografem tańca ludowego.

W działaniu ważna jest dla mnie realizacja społecznych celów. Pragnę dzielić się posiadaną wiedzą z osobami zainteresowanymi prowadzaniem na terenach wiejskich działań związanych z wykorzystaniem kapitału ludzkiego i wdrażaniem innowacji społecznych. Jestem ekonomistką, pedagogiem, badaczem rozwoju kapitału ludzkiego, przedsiębiorczości i innowacji społecznych. Pracuję jako profesor na Uniwersytecie Przyrodniczym w Poznaniu. Jestem członkiem Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego, Polskiego Stowarzyszenia Ekonomistów Środowiska i Zasobów Naturalnych, Stowarzyszenia Ekonomistów Rolnictwa i Agrobiznesu oraz Międzynarodowego Instytutu Nauk Społeczno-Ekonomicznych.

Od wielu lat pomagam ludziom jako radca prawny. Przez ten czas nauczyłam się wspierać potencjał kobiet, które często dosięga problem barier aktywizacji społecznej i zawodowej. Zależy mi na osiągnięciu parytetu płci, dlatego poprzez pomoc prawną służę kobietom w uświadomieniu sobie swojej roli w świecie. Kluczowym elementem mojej strategii jest eksperckie towarzyszenie w drodze z miejsca, w którym znajduje się kobieta do miejsca, które jest jej celem.